Meet the locals
Een fijne plaats draait voor mij in eerste instantie om de personen die er wonen. De belangrijkste reden dat ons dorp zo plezierig is komt door de bewoners. Stuk voor stuk goud waard. Gastvrij en vrijgevig zonder ander motief en men leeft hier eenvoudig. Het gaat er niet om wat je aan hebt en iedereen telt hier mee en kijkt naar elkaar om. Zo is het gemeentehuis ook op zaterdag open want er zou eens iemand iets nodig kunnen hebben.
Wanneer ik om hout vraag voor de camino is het er dezelfde dag, ook al zeg ik erbij dat er vooral geen haast is. Wanneer ik aankondig dat er gasten komen die een proeverij of bezichtiging van iets willen dan maakt het niet uit of het op zondagochtend is, het gebeurt.
Inmiddels ken ik zoveel mooie mensen in San Giovanni in Galdo en heb net zoveel verhalen erover te vertellen. Een aantal schreef ik al eerder voor mijn FB pagina en zal ik hier ook delen. Zie de volgende pagina’s.
Opvallend is ook dat mensen hier echt heel oud worden en ook nog in een “goede staat”. Elk jaar zijn er wel die 100 kaarsjes mogen uitblazen. Natuurlijk is men hier gewend op het land te werken, in de heuvels te lopen, veel zonder auto te doen, iedereen maakt eigen wijn, eet van eigen land en leeft met de seizoenen. Geen haast, geen stress, tijd voor elkaar. Het is niet bekend als officiële blue zone maar het beantwoord net als vele andere plekken in Italië waar op deze manier geleefd wordt aan alle voorwaarden. Het leven is hier echt 50 jaar terug in de tijd vergeleken bij Nederland.
Op de foto hierboven werd er gevierd dat de tuinbonen geoogst zijn. Festa delle fave. Wat een eer hiervoor te worden uitgenodigd. Rauwe tuinbonen zijn goed voor alles, men eet er dus kilo’s van maar gelukkig werd er ook nog een gekookte versie geserveerd en nog heel veel andere lekkernijen. Dat de zelfgemaakte wijn van bijna alle aanwezigen niet ontbrak moge duidelijk zijn. Na een hele avond “onderzoek” is en blijft die van Ulderco mijn favoriet.