on & off the road trips Italia

TIENDUIZENDEN kilometers per jaar reed en rijd ik ( al dan niet alleen) naar, in en door Italië; over bergpassen, onverharde paden, kustwegen, autostrade en alles wat ertussen zit. In alle jaargetijden en Tegenwoordig noemt men elke route die van A naar B leidt een roadtrip maar voor mij is het echte roadtrippen al meer dan twintig jaar dé manier van reizen en zoveel meer dan van A naar B rijden. Het onderweg zijn met eigen vervoer, soms met een einddoel, vaker voor werk maar altijd met een “we- zien -wel- waar- het- ons- brengt -gevoel” en vooral geen strak vastomlijnd plan of route met alle gereserveerde stops maar ruimte voor improvisatie. Het onderweg zijn, het ontdekken, me laten verrassen en avontuur staan voorop.

“wie durft te verdwalen vindt nieuwe wegen….”

Ik hou niet van gebaande paden en zoek mijn eigen wegen, dat ik daarbij altijd net even verder rijd of om het hoekje kijk maakt dat ik op de meest onverwachte plekjes kom waar niet perse altijd bestaande of echte wegen zijn; ik spreek dus ook liever over on & off the road trips.

Door de jaren heen…..

In vroegere tijden op twee motoren, manlief met onze dochter achterop op de zijne en ik met teveel bagage op de mijne door heel Europa. Stoppen waar je wilt en zonder enig plan anders dan naar het zuiden. Daarna een aantal jaren dwars door Spanje, Frankrijk en Italië met onze oldtimer plus hond ( die in deze combinatie samen half Spanje en bijna heel Italië gezien hebben) waarbij de Snoek net zo gemakkelijk in de woestijn van Andalucia reed, de zuidelijkste punt Tarifa bereikte en de hoogste bergweg van Europa in de Sierra Nevada beklom als de Dolomieten doorkruiste. De laatste jaren reizen we vaak met auto én motor. Het blijft een heerlijke manier om veel te zien; je ziet al rijdend van de ene regio naar de andere het landschap echt veranderen. Toevallige ontmoetingen leiden vaak tot bijzondere tips; leuker dan die uit de bekende boekjes.

Zeker, je moet de tijd hebben wanneer je met auto of motor reist en met vroeger twee maal per jaar buiten het hoogseizoen een aantal weken kwamen we al een heel eind. Dat moest ook wel want onze voorkeur voor het zuiden vereist nogal wat kilometers, dus tijd. De laatste 8 jaren reis ik/reizen we meerdere malen per jaar ook voor werk& wonen voor lange periodes naar Zuid Italië . Daardoor meer tijd voor andere routes en nieuwe gebieden. Wat zeker meespeelt is dat ik elke trip Italiaanse vrienden wil opzoeken óf dat we onderweg afspreken op voor ons beiden nieuwe plekjes. Zo is het bijvoorbeeld superleuk vrienden uit Trieste in Abruzzo te treffen. Wanneer je zo vaak routes in en naar Italië rijdt zijn er natuurlijk favoriete overnachtingsadresjes, die onderweg alleen een belletje vragen. De fijne plaatsen waar we vaker teruggaan wisselen we af met nieuwe plekken en dat geeft een mooie combi.

Naast Gargano is ook Molise nu een soort “basis”voor langere verblijven maar het onderweg zijn blijft trekken en er is nog zoveel te ontdekken.

Gelukkig ligt Molise erg centraal zodat ook van daaruit mijn andere geliefde regio’s gemakkelijk te bereizen zijn. Het onbekende, verlaten en ruige Basilicata zo prachtig om te doorkruisen, het heerlijke Calabria van kust naar kust bijvoorbeeld en niet te vergeten Abruzzo waar ik na 17 jaar nog steeds niet ben uitgekeken. Hoe fijn is het rijden in de Majella en de Gran Sasso, met de ontelbare dorpjes die echt allemaal verschillend zijn. We zien trouwens nooit beren op de weg, figuurlijk niet en helaas ook niet letterlijk. Ondanks de vele waarschuwingen nog nooit een beer zien oversteken in Abruzzo.

Zoveel avonturen, ontmoetingen en gekke situaties onderweg al meegemaakt ( ik ga het echt allemaal ooit bundelen tot een boekje) maar iets dat ik nooit zal vergeten is in mijn uppie in Coronatijd met een volgepakte Fiat 500 over de Brennero op weg naar het zuiden , het leek wel of de wereld vergaan was, helemaal niemand op de weg. Ik had permissie om te reizen maar het leek of ik de enige was. Ook het moeten wachten op het opwekken van een lawine bovenop de Piccolo San Bernardino omdat er eind juni teveel sneeuw lag en daarna over de brokstukken doorrijden was een aparte ervaring. Bergpassen worden trouwens zoveel mogelijk meegepakt; daar gaan motorrijders harten toch sneller van kloppen.

Uiteraard heb ook ik mijn ergernissen in het Italiaanse verkeer, zijn er wel gevaarlijke situaties en zelfs ongevallen geweest. Als je zoveel kilometers rijdt in een land waar ( voorzichtig uitgedrukt) velen onterecht denken de beste chauffeur te zijn, word je weleens aangereden helaas. Gelukkig steeds goed afgelopen en nooit onze schuld.

Dat de wegen met name in het zuiden niet echt goed zijn, bewegwijzering ontbreekt en omleidingen in het binnenland een uitdaging zijn neem ik voor lief. De binnendoor weg van mijn dorp naar Campobasso over de heuvels met de nodige bochten en hoogteverschillen is mijn favoriete weg ook al zit deze vol met kuilen en gaten die ik inmiddels allemaal ken. De regio Molise leent zich bij uitstek voor een roadtrip omdat je deze kleine regio makkelijk in alle rust en korte tijd kunt ontdekken. Het is nergens druk en je vindt er alles: kustwegen, heuvels, steile weggetjes, tratturi, bergen en meren waar je omheen kunt tuffen. Afwisseling genoeg dus. Onderaan zie je een filmpje van mijn favoriete weggetje.

Wanneer ik een enkele keer door tijdgebrek toch moet vliegen of een weekje met een vriendin ga en aangewezen ben op een huurauto maken we er ook een roadtripje van. Net weer een andere route, een nieuw plaatsje ontdekken, een extra tussenstop. Zo is bijvoorbeeld de route van Pescara vliegveld naar Vieste op verschillende manieren te rijden; langs de kust via Lesina of dwars door de Foresta Umbra met elke keer een ander dorpje voor een stop.

Moderne navigatie is handig natuurlijk maar ik pak ook nog steeds mijn hele oude maar onverwoestbare kaart van Italië erbij en stippel aan de hand daarvan globale routes uit. Fijn puzzelen met “even kijken wat er in de buurt ligt” en dat misschien ook meepakken? Je snapt dat ik ook de onderlinge afstanden inmiddels grotendeels wel ken en haast nooit de allersnelste weg kies.

Tot slot: onderweg is Radio Italia altijd aan mijn zijde.

Buon VIaggio!